Van Sydney naar Christ Church

Vanmorgen gaat de wekker weer wat vroeger af. We hebben de shuttlebus van 07.25u. Het is druk bij het inchecken zodat we pas om 08.00u onze koffers kwijt zijn. Aangezien we nog niet ontbeten hebben, nemen we snel een cappuccino en een croissant. Niet zo handig want we moeten nog door de douane en om 09.30 boarden. Ondertussen een formulier invullen vanwege het verlaten van Australië. Ook voor de douane staat een behoorlijke rij mensen. We lopen maar snel door naar onze Gate no 55. Ik zie het vliegtuig nog niet dus kan ik nog even internetten. Ineens horen we een laatste oproep voor passagier Rosenberg. He ????? Bij de derde keer horen we dat we naar Gate 56 moeten. Wij snel naar de andere Gate. Is dat een koreaanse vlucht en worden we weer terug gewezen naar Gate 55. De omroep dame roept nogmaals om Rosenberg. Wij rennen. Bij Gate 55 zegt de vrouw dat we rustig moeten gaan zitten want de Gate is nog niet open. He ???? Nou dat was dan zeker mijn achter achter neef of zo. Even op adem komen en dan toch maar de internet sessie uitvoeren en de verslagen uploaden en contact maken met de jongens in Nederland via IMessage.
In het vliegtuig zit er een Nederlandse meid naast ons die voor een paar maanden onderweg is. We kletsen wat over onze en haar reiservaringen. Ik doe een pinball spelletje en haal verreweg de hoogste score, Yeah!!!! Ook nu moeten we weer een formulier invullen vanwege het binnenkomen van NZ.
We landen op tijd. Dan door de douane en daarna de rest. We hadden ingevuld dat we in het bos gelopen hadden, dus werden wij met een heleboel anderen uit de rij gehaald. Mensen voor ons moesten hun koffer voor een deel leeghalen en hun wandelschoenen werden ontsmet in een kamertje achter. Duurde allemaal erg lang. Onze schoenen ook gepakt en aan de customs gegeven. Gelukkig had ik mijn schoenen schoongemaakt de avond ervoor en na grondige inspectie mochten we door zonder ontsmetting. Maar niet gezegd dat we met de sandalen die wij aan hadden ook in het bos hadden gelopen. Ken moest dus lang op ons wachten, maar we werden hartelijk ontvangen. Eerst naar het huis van Rita en Ken en dan Rita ophalen van haar werk. Het was fijn hun beide weer te zien. S avonds hebben we het nodige bijgepraat. Moe maar voldaan gingen we naar bed.
R&M