Van PortDouglas naar Milaa Milaa

Eindelijk weer internet; dus weer verhalen.
We zijn vandaag (03 nov) vanzelf bijtijds wakker geworden zodat we al even over negenen wegrijden van de camping op weg naar het zuiden. De reis naar Sydney gaat nu echt beginnen. Het is mooi weer en veel rustiger op de weg dan gisteren. Vlak voor Cairns maken we een stop voor boodschappen en een lekkere cappuccino. Zelf hebben we oploskoffie dus een cappuccino onderweg is wel veel lekkerder. De shopping malls zijn groot en ruim; een beetje zoals in Frankrijk.
We gaan door Cairns en dan richting Innisfails over de Bruce highway. We slaan af naar Babinda een klein dorpje met een typische Australische hoofdstraat. Winkels met een afdak over het trottoir. In het midden van de straat hangen al kerstwensen en dat terwijl het 30 c is. Ook in de grote supermarkten kon je al allerlei kerstpullen tegen waaronder de sneeuwpoppen. Voor ons toch een beetje vreemd idee.
Na een korte stop rijden we door naar de Babinda Boulders. Dit zijn grote rotsbokkken in een rivier. Er is een picnic gebied en je kunt er zwemmen. We lopen eerst een route langs de mooie uitzichtpunten. Bij terugkomst bij de auto zien we een Cassowary lopen. Dat is een grote loopvogel (circa 1mtr hoog) die alleen in noord Queensland en Nieuw Guinea voorkomt. Hij is zeldzaam en er wordt veel voor gewaarschuwd op gele borden dat je voorzichtig moet rijden. We zijn heel blij om er een in het echt tegen te komen.
We lunchen in het picnic gebied en nemen daarna nog even een verfrissende duik in de beek voordat we verder gaan. Op naar de Milaa Milaa fals. Dit ligt ten zuid oosten van Innisfail. Na een behoorlijke rit, weer door regenwoud, komen wij bij de eerste waterval. Het zijn er namelijk 3 in een rondrit. De eerste vonden wij al mooi. De tweede was nog mooier en de derde, de echte Milaa Milaa falls was de mooiste. Volgens Martin moesten we onder de waterval zwemmen en dat hebben wij dus natuurlijk gedaan. We staan allebei vastgelegd op de foto, zwemmend onder de waterval voor ons nageslacht. Aangezien het ondertussen al 17.00u is moeten naar een camping uitkijken. We hadden er een op het oog bij Innisfail maar dat is nog ruim een uur terugrijden. We zien op het infobord dat er een In Milaa Milaa schijnt te zijn. Een mooie rustige camping. Voor het eerst hebben we weer een lange broek en vest aan vanavond omdat het wat killer is. En af en toe maken de krekels een oorverdovend lawaai en allemaal tegelijkertijd natuurlijk. De keuken is hier niet veel, dus nu maar in ons eigen keukentje gekookt.
R&M